Θεραπεία για εμάς λοιπόν είναι...
... να «ταξιδεύεις» σε κόσμους μαγικούς που φτιάχνουν τα παιδιά.
...να χορεύεις μαζί με σαπουνόφουσκες.
...να γίνεσαι προπονήτρια του Spiderman και του Superman.
...να γίνεσαι νεράιδα και δυο μάτια να σε κοιτάνε ορθάνοιχτα πιστεύοντας πως ζεις στη νεραιδοχώρα που είναι γεμάτη χρυσόσκονη.
...να πέφτεις στο πάτωμα και να σηκώνεσαι ξανά και ξανά, χωρίς να σου έχει μείνει ανάσα, ενώ μια παιδική φωνή αντηχεί στα αυτιά σου ακούραστη, γεμάτη ενέργεια.
...να φτιάχνεις ζωγραφιές αλλόκοτες, γεμάτες χρώματα.
...να σκέφτεσαι χίλιους δυο τρόπους για να κάνεις ένα παιδί να έρθει στο παιχνίδι σου.
...να μην σταματάς ποτέ να ονειρεύεσαι μαζί του.
...να «ακουμπάς» τα σύννεφα… τα μωβ, τα μπλε, τα πράσινα.
...να φτιάχνεις μουσικές δικές σου, μουσικές γεμάτες ζωή.
...να νιώθεις πλήρης όταν δυο μικρά χέρια σε κάνουν την πιο τεράστια αγκαλιά.
...να ακούς τα παιδιά, να είσαι εκεί με όλες σου τις αισθήσεις.
...να τα ακούς ακόμα και όταν μιλάνε με τα μάτια.
...να μπαίνεις στον κόσμο τους αφήνοντάς τα να σε οδηγήσουν αυτά εκεί που θέλουν.
…να περιμένεις ώρες ολόκληρες για ένα βλέμμα, ένα άγγιγμα, ένα χαμόγελο, και να γεμίζει η καρδιά σου χαρά όταν τελικά ένας μικροσκοπικός δείκτης σε ακουμπάει στο μάγουλο.
...να είσαι εκεί όταν τα εμπόδια έρχονται και φεύγουν.
…να βοηθάς τα παιδιά να γίνουν αυτό που πραγματικά μπορούν να γίνουν.
...να μιλάς για λειτουργικότητα και να σκέφτεσαι παιχνίδια, κούνιες, πινέλα.
...να βρίσκεις τρόπους να νικάς τα «τέρατα της ντουλάπας» και τα τέρατα που υπάρχουν κάτω από το κρεβάτι σου.
...να μαθαίνεις τα παιδιά τη σημαντικότητα όλων των συναισθημάτων και πως όσο απαραίτητο είναι το σωστό, τόσο επιβοηθητικό είναι κα το λάθος.
...να δίνεις σημασία στην επικοινωνία και όχι μόνο στις λέξεις.
...να παίρνεις ένα μανταλάκι, ένα ρολό χαρτί, μία πλαστελίνη... και να φτιάχνεις παιχνίδια και κόσμους ξεχωριστούς.
...να μαθαίνεις στο πλασματάκι που έχεις απέναντί σου πως η διαφορετικότητα είναι η μοναδικότητα που μας ορίζει!
...να κάνεις τα «ζουζούνια» που έχει μέσα του το παιδί και το γαργαλάνε, να φεύγουν.
...να έχεις για «γιατρικό» μια κούνια, μια μελωδία, μια ιστορία...τη σιωπή.
...να αγχώνεσαι για κάθε ποίημα, σχολική γιορτή, εκδρομή, πάρτι, παράσταση.
....να γίνεσαι συνοδοιπόρος στο ταξίδι προς την ενήλικη ζωή, συζητώντας για μελλοντικά όνειρα και ζωές.
...να έχεις τα αυτιά και την αγκαλιά σου ανοιχτά για κάθε μαμά και μπαμπά, για κάθε αδελφό και αδελφή.
...να συνεργάζεσαι με πριγκίπισσες, γοργόνες και πειρατές, οι οποίοι αποτελούν την ΟΜΑΔΑ σου, την «οικογένειά» σου, τους καθημερινούς σου συμμάχους.
...να κλαις από χαρά για κάθε μικρή νίκη και να γεμίζει η ψυχή σου συγκίνηση και ζεστασιά.
Θεραπεία για εμάς είναι…. να ανοίγεις το μυαλό και την ψυχή σου, και να προσφέρεις στα πιο αληθινά μάτια, όση περισσότερη «μαγεία» έχεις.
Comments